بین لوله و قوطی تفاوت اساسی وجود دارد به ویژه در نحوه عبور و حمل مواد.
لوله برای کاربردهای ساختاری استفاده می شود بنابراین قطر خارجی مهم می شود.
لوله ها اغلب در ابزاری مانند وسایل پزشکی که به قطر دقیق بیرونی احتیاج دارند ، به کار برده می شوند.
قطر خارج از آن مهم است زیرا نشان می دهد که چقدر می تواند به عنوان یک عامل پایداری در نظر گرفته شود.
از آنجا که معمولا از لوله ها برای حمل و نقل گاز و یا مایعات استفاده می شود و دانستن ظرفیت حمل مواد مهم می شود. دانستن اینکه چقدر می تواند از طریق لوله جریان یابد مهم است.
شکل دایره ای لوله هنگام عبور و فشار مایعاتی که از آن عبور می کند ، کارآمد می باشد.
طبقه بندی لوله ها دارای رده و قطر اسمی است.
لوله به طور معمول با مشخص کردن قطر اسمی (اندازه لوله) و شماره رده (ضخامت دیواره) سفارش داده می شود. شماره رده می تواند در لوله های با اندازه های مختلف یکسان باشد اما ضخامت واقعی دیوار متفاوت خواهد بود.
لوله ها به طور معمول به قطر خارج و ضخامت دیواره سفارش داده می شوند.مثلا لوله داربست با ضخامت های لوله داربست 2 میلی متر،لوله داربست 2.5 میلی متر،لوله داربست 3 میلی متر و.. و یا لوله های صنعتی با ضخامت های لوله صنعتی 1 اینچ،لوله صنعتی 2 اینچ
با این حال ، ممکن است به عنوان OD & ID یا ID نیز سفارش داده شود. استحکام یک لوله به ضخامت دیواره بستگی دارد. ضخامت یک لوله توسط یک عدد سنج مشخص می شود.
اعداد سنج کوچکتر قطرهای بزرگتر را نشان می دهند. قطر درونی (ID) نظری است. قوطی ها می توانند به اشکال مختلف مانند مربع ، مستطیل و استوانه ای شکل گیرند ، در حالی که لوله همیشه گرد است.
شکل دایره ای لوله، باعث می شود نیروی فشار به طور مساوی توزیع شود.
سفارش لوله و قوطی شما به طور معمول به قطر خارجی و ضخامت دیواره و یا وزن قوطی و لوله شما سفارش داده می شود.
با این حال ، ممکن است به عنوان OD & ID یا ID و دیوار ضخامت نیز سفارش داده شود.
اگرچه قوطی سازی دارای سه بعد (O.D. ، I.D. و ضخامت دیواره) فقط دو مورد با تحمل ها مشخص می شود و سوم نظری است. لوله ها معمولاً به منظور تحمل و مشخصات سخت تر و دقیق تر از لوله سفارش داده می شوند و نگهداری می شوند.
لوله به طور معمول با استفاده از استاندارد Nominal Pipe Size (NPS) و با مشخص کردن قطر اسمی (اندازه لوله) و شماره برنامه (ضخامت دیواره) سفارش داده می شود.
امیدوارم این مقاله به توضیح تفاوت لوله و قوطی کمک کرده باشد ، هر دو لوله و قوطی قابل برش ، خم شدن ، نورد و ساختن هستند.
لوله یک مقطع دایره ای تو خالی است که عمدتاً برای انتقال موادی که جریان دارند استفاده می شود – مایعات و گازها (مایعات) ، دوغاب ها ، پودرها و مواد جامد کوچک. همچنین می تواند برای کاربردهای ساختمانی مورد استفاده قرار گیرد.
لوله توخالی نسبت به اعضای جامد بسیار سخت تر است.
در کاربردهای متداول کلمات لوله و قوطی معمولاً قابل تعویض هستند اما در صنعت و مهندسی اصطلاحات بصورت منحصر به فرد تعریف می شوند.
هر دو “لوله” و “قوطی” حاکی از سطح استحکام و ماندگاری است ، در حالی که یک شلنگ (یا شیلنگ) معمولاً قابل حمل و انعطاف پذیر است.
برای ساخت لوله های فلزی سه فرآیند وجود دارد.
ریخته گری از فلز آلیاژی گرم یکی از پرکاربردترین فرآیندهااست.
لوله های چدنی به طور کلی با چنین روشی تولید می شود. لوله بدون درز (SMLS) با کشیدن یک شی محکم بر روی میله برای ایجاد پوسته توخالی یک سوراخ شکل می گیرد.
از آنجا که فرایند تولید هیچ جوشکاری را شامل نمی شود ، لوله های بدون درز قوی تر و قابل اطمینان تر تلقی می شوند.
از نظر تاریخی ، لوله بدون درز (لوله مانیسمان) بهتر از نظر تحمل فشار نسبت به انواع دیگر بهتردر نظر گرفته می شد.لوله جوش داده شده (لوله درزدار)توسط صفحه نورد و جوش درز (معمولاً توسط جوشکاری مقاومت الکتریکی (“ERW”) یا جوشکاری فیوژن برقی (“EFW”) تشکیل می شود. لوله های جوش داده شده معمولاً برای ساخت ارزانتر هستند.
تعدادی فرآیند وجود دارد که ممکن است برای تولید لوله های ERW استفاده شود.هر یک از این فرایندها منجر به انسجام یا ادغام اجزای فولادی در لوله ها می شود.
جریان الکتریکی از طریق سطحی که باید با هم جوش داده شود عبور می کند. از آنجا که اجزاء با هم جوش داده می شوند در برابر جریان الکتریکی مقاومت می کنند ، گرما ایجاد می شود که جوش را تشکیل می دهد.
