لوله فولادی چیست؟
لوله های فولادی لوله های توخالی و طولانی هستند که برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند.
آنها به دو روش مختلف تولید می شوند که منجر به لوله جوش داده شده یا بدون درز می شود.
اولین روش های تولید لوله های فولادی در اوایل دهه 1800 معرفی شد و آنها به طور پیوسته در فرآیندهای مدرن که امروزه از آنها استفاده می کنیم ، تکامل یافته اند. هر ساله میلیون ها تن لوله فولادی تولید می شود.
تطبیق پذیری آن باعث می شود که بیشترین محصول مورد استفاده در صنعت فولاد باشد.
لوله های فولادی در جاهای مختلف یافت می شوند.
از آنجا که آنها قوی هستند ، آنها برای حمل و نقل آب و گاز در سطح شهرها از زیر زمین استفاده می شوند.
آنها همچنین در حفاظت از سیم های برقی در ساخت و ساز به کار می روند.
همچنین به عنوان لوله داربست در صنعت ساختمان سازی استفاده می شوند.
در حالی که لوله های فولادی قوی هستند ، اما می توانند سبک باشند.
این امر آنها را برای استفاده در ساخت قاب دوچرخه مناسب می کند.
مکان های دیگری که به آنها ابزار پیدا می کند در خودرو ، سیستم های گرمایشی و لوله کشی ، پرچم ها ، لامپ های خیابانی و ابزار جراحی می باشد.
هزاران سال مردم از لوله ها استفاده کرده اند.
شاید اولین استفاده توسط کشاورزان باستان بود که آب را از نهرها و رودخانه ها به مزارع خود منحرف می کردند.
شواهد باستان شناسی نشان می دهد كه چینی ها از اواخر سال 2000 b.c. برای انتقال آب به مناطق مورد نظر از لوله استفاده می كردند.
لوله های خشتی که در دیگر تمدن های باستانی استفاده می شده اند کشف شده اند.
در طول قرن اول میلادی ، اولین لوله های سرب در اروپا ساخته شد.
در کشورهای گرمسیری ، از لوله های بامبو برای انتقال آب استفاده می شد.
همچنین از لوله های بلند بامبو به عنوان لوله داربست که امروزه به شکل صنعتی و فولادی هست.استفاده میشد.
آمریکایی ها از چوب برای همین منظور استفاده می کردند.
در سال 1652 ، اولین آبراه آبی در بوستون با استفاده از کنده های توخالی ساخته شد.
رد پای توسعه لوله های فولادی جوش داده شده امروزی را می توان در اوایل دهه 1800 جستجو کرد.
در سال 1815 ، ویلیام مرداک سیستم لامپ های سوزان زغال سنگ را اختراع کرد.
وی برای انتقال گاز ذغال سنگ از این خط لوله مداوم استفاده کرد.
هنگامی که سیستم روشنایی وی موفقیت آمیز شد ، تقاضای بیشتری برای لوله های فلزی طویل ایجاد شد.
برای تولید لوله های کافی برای پاسخگویی به این تقاضا ، انواع مخترعین تلاش کردند تا مراحل تولید لوله های جدید را توسعه دهند.
یک روش قابل توجه اولیه برای تولید سریع لوله های فلزی به سرعت و ارزان توسط جیمز راسل در سال 1824 ثبت شد.
در روش وی ، لوله ها با پیوستن به لبه های مخالف نوار مسطح آهنی ایجاد شدند.
این فلز ابتدا گرم می شود تا اینکه قابل انعطاف باشد. با استفاده از یک چکش ، لبه ها به هم وصل شده و جوش داده می شوند.
لوله با عبور آن از طریق شیار و نورد به پایان می رسید.
روش راسل مدت طولانی مورد استفاده قرار نگرفت زیرا در سال آینده ، Comelius Whitehouse روش بهتری برای ساخت لوله های فلزی ایجاد کرد.
این فرآیند که فرآیند جوشکاری لب به لب نامیده می شد ، پایه و اساس روش های فعلی ساخت لوله است.
در روش او ، ورق های نازک آهن گرم می شوند و از طریق دهانه مخروطی شکل کشیده می شوند. با عبور فلز از لبه باز ، لبه های آن پیچ خورده و شکل لوله ایجاد می کند. دو انتها با هم جوش داده شدند تا لوله به پایان برسد. اولین کارخانه تولیدی که از این فرآیند در ایالات متحده استفاده کرد در سال 1832 در فیلادلفیا افتتاح شد.
به تدریج پیشرفت هایی در روش وایت هاوس انجام شد. یکی از مهمترین نوآوری ها توسط جان مون در سال 1911 معرفی شد.
وی پیشنهاد روش فرآیند مداوم را داشت که در آن یک کارخانه تولید می تواند لوله را در یک جریان بی پایان تولید کند. او ماشین آلات برای این منظور خاص ساخت.
در حالی که فرآیندهای لوله درزجوش در حال توسعه بودند ، نیاز به لوله های فلزی بدون درز ایجاد شد.
لوله های بدون درز آنهایی هستند که درز جوش داده نشده دارند. آنها ابتدا با حفر سوراخ در وسط یک استوانه جامد ساخته شدند. این روش در اواخر دهه 1800 توسعه یافته است. این نوع لوله ها برای قاب های دوچرخه مناسب هستند زیرا دیوارهای نازک دارند ، سبک وزن هستند اما قوی هستند. در سال 1895 ، اولین کارخانه تولید لوله های بدون درز ساخته شد. از آنجا که تولید دوچرخه جای خود را به تولید خودرو می داد ، هنوز هم لوله های بدون درز برای خطوط بنزین و نفت مورد نیاز بودند. با یافتن ذخایر نفتی بزرگتر ، این تقاضا حتی بیشتر شد.
سپاس از همراهی شما عزیزان،دعوت میکنیم از شما عزیزان جهت دیدن مقالات در مورد لوله داربست، به صفحه مقالات فولادی مراجعه کنید.
